In een honderdtal foto’s per boek laat fotograaf Jan Simonse zijn Vlissingen van midden jaren zeventig voorbij trekken. Voor de mensen die toen in deze stad woonden is het een feest van herkenning. Niet alleen straten, pleinen en gebouwen maar ook veel mensen die de stad in die tijd bevolkten komen door de lens van Simonse opnieuw tot leven.Beelden vervagen, bronnen raken zoek of worden door de tijdgeest ingehaald. Deze fotoimpressies van Vlissingen is daarom belangrijk. Simonse geeft op een artistieke wijze blijk van de gebeurtenissen in de stad. Hij laat haar in al haar uithoeken zien en zoomt in op het dagelijks leven.Ad Tramper en Anton Tanghe hebben de inleiding en korte bijschriften geschreven. Het is een duiding bij de foto’s. Maar het gaat primair om het kijken. Een terugblik op een tijd die nog niet lang achter ons ligt maar toch al weer vervlogen is.

In een honderdtal foto’s per boek laat fotograaf Jan Simonse zijn Middelburg van midden jaren zeventig voorbij trekken. Voor de mensen die toen in Middelburg woonden is het een feest van herkenning. Niet alleen straten, pleinen en gebouwen maar ook veel mensen die de stad in die tijd bevolkten komen door de lens van Simonse opnieuw tot leven.Beelden vervagen, bronnen raken zoek of worden door de tijdgeest ingehaald. Deze fotoimpressie van Middelburg is daarom belangrijk. Simonse geeft op een artistieke wijze blijk van de gebeurtenissen in de steden. Hij laat ze in al zijn uithoeken zien en zoomt in op het dagelijks leven.Rob van Hese heeft de inleidende tekst en de korte bijschriften geschreven. Het is een duiding bij de foto’s. Maar het gaat primair om het kijken. Een terugblik op een tijd die nog niet lang achter ons ligt maar toch al weer vervlogen is.

De Engelsman Edward Brown schreef in 1668 over Veere: ‘Deze stad is mede niet onvoorsien van fraije gebouwen. Aan de westzijde vande Markt, die ruim en luchtig is, staat een schoon en heerlijk stadhuis(…)’. En de kroniekschrijver Smallegange schreef in 1696: ‘Aande westzijde, siet men een schoon treffelijk en cierlijk stadhuis (…)’.Brown en Smallegange waren niet de enigen met lovende woordenover het stadhuis. Dit gebouw staat immers in de Top-100 van Nederlandse monumenten. Het wordt beschouwd als een van de mooiste stadhuizen in Nederland en is mede daarom een gewilde trouwlocatie. Het gebouw laat zich lezen als een geschiedenisboek. In meer dan vijf eeuwen is het aan de binnen- en buitenkant verbouwd en aan de smaak van de tijd aangepast. Zo heeft er ook van 2013 tot 2015 een ingrijpende restauratie plaatsgevonden. Ter gelegenheid van de afronding ervan verschijnt dit boekje. Hierin wordt in kort bestek de rijke (bouw-)geschiedenis van dit bijzondere gebouw beschreven. Aan bod komen ook de stadsgeschiedenis en hoe stedelijke functies als bestuur en rechtspraak zich in het gebouw vertaalden. Daarnaast worden enkele topstukken uit het stadhuis belicht. Over de auteurs: Peter Blom is stadsarchivaris, werkzaam bij het Zeeuws Archief te Middelburg en beheerder van de gemeentelijke kunstcollectie. Tiny Polderman studeerde archeologie en publiceert regelmatig over Zeeuwse (cultuur-)historische onderwerpen. Zij zijn getrouwd en hebben drie zonen. Samen schreven ze ook Veere | van vissersbuurt tot vestingstad (Goes, 1996).

De geschiedenis van het fort is nagenoeg bekend. Gebouwd vanaf 1547, de Napoleontische tijd, de Tweede Wereldoorlog. Twijfelt u nog, google het fort dan maar even, dan krijgt u meer dan genoeg info.Schrijfster Jacoline Vlaander (Amsterdam, 1964) is journalist en biografisch schrijfdocent. In 1993 publiceerde zij de biografische schets Bewogen leven, over Nico van Hasselt (1924), de oudste fulltime werkende huisarts in Nederland. Eveneens schrijft zij proza en poëzie.Het fort is een Rijksmonument en sinds 1972 eigendom van Staatsbosbeheer. De restauratie is bedoeld om het verdedigingswerk te stabiliseren. Dat houdt in, dat ‘het verweerde uiterlijk met brokkelende muren en een weelderig wilde plantengroei’ behouden is gebleven. Jacoline Vlaander heeft haar verhaal in vier periodes opgeknipt: 1547-1600, 1600-1795, 1795-1900, 1900-heden. Het valt op dat het fort maar zelden onder vuur heeft gelegen. Als na 1830 de perikelen met België worden opgelost, raakt Rammekens vergeten. In 1869 verliest het zijn status als fort. Pagina 57: ,,Mossen kruipen in kalkrijke mortel. Varens en geurende bloeiers hechten zich behaaglijk tussen de stenen, en geruisloos langs de geruwde muren rukken wilde bramen op. De natuur neemt het langzaam over.” In de Tweede Wereldoorlog geeft de Duitse bezetter het fort weer een militaire functie.

Toen de gemeente Middelburg in 2001 een schilderij zou kopen van de kunstschilder Reimond Kimpe ontstond commotie: Kimpe had het doek van het door brand geteisterde stadhuis gemaakt tijdens de oorlog. De koop ging niet door wegens het verleden van de artiest. Kimpe (Gent, 1885) was een uit België gevluchte Vlaamse activist. Hij werd bij verstek tot de doodstraf veroordeeld. In 1919 kwam hij in Middelburg wonen. Pas omstreeks 1923 begon hij te schilderen. Voor de Tweede Wereldoorlog werd zijn werk gewaardeerd en goed verkocht. Ook exposeerde hij landelijk en zelfs internationaal. In de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog was hij lid van de NSB in de hoop zijn Vlaamse idealen weer te kunnen realiseren. Na een periode van internering wist Kimpe zich opnieuw als beeldend kunstenaar te vestigen. Bij verzamelaars, enkele musea en galeries en in het bijzonder bij het Zeeuwse publiek en de overheid werd zijn werk gewaardeerd. Hij overleed in 1970. In Een getekend leven wordt Kimpe's leven beschreven: gevluchte Vlaming, geprezen kunstschilder, omstreden collaborateur. Voor het boek werd uitvoerig onderzoek gedaan en gebruikgemaakt van het familiearchief. Over de auteur Lo van Driel (1944) studeerde Nederlandse taal- en letterkunde. Hij promoveerde op de taalkunde van de negentiende eeuw en schreef over allerlei taalkundigen, onder wie J.H. van Dale. In 2015 verscheen van hem een biografie van de schrijver Jan H. Eekhout.

I don't know you personally and yet I know you. To the core of your being, I dare say. I can see it in your eyes when I look at you. Your strength, captured by your pain. I can feel your pain, I know what it feels like.Please tell me, how old were you when your mother passed away? Do you have any memories of her? Can you remember the way she looked at you, how she smiled and the stories she used to read to you? Can you remember the way she felt or how she smelt? Being confronted with the death of a parent when you are very young is very traumatic. Even if you might not think so yourself. The author will take you with her through her personal story and she will show you what you can do yourself to accept this great loss. By means of practical examples and exercises for you to do yourself, this book will help you to heal and to increase your life happiness. "I wish I had read this book when my mother (37) died when I was just 13. Grownup things like these were barely spoken of. The book touches upon things the little girl inside of me carefully put away all those years. Now, after all those years, I can heal by reading this book and through my contact with Susan." Sonja Broekhuizen, business coach "Susan wrote this book from her own experience and for her own healing paving the way for healthy grief for other mourners. Beautiful and meaningful with inspiring exercises." Jojanneke van den Bosch, author of 'So, now you are an orphan. Bye!' Susan van der Beek (1962) is a writer and a systemic coach. She has no recollections of her mother, since she was only two when her mother died of breast cancer at the age of 31. In her coaching practice and in family constellations she deals with the theme of early parent loss.