Het andere Zeeland, dat vindt u in de polder. Ver weg van drukte en geraas. Praat er met de bewoners en je voelt de Zeeuwse ziel over de akkers waaien. Journalist en historicus Jan van Damme (1956) en fotograaf Ruben Oreel (1949) klopten aan bij de bewoners van 42 buurtschappen op het Zeeuwse platteland. Niet op de voordeur, want die wordt zelden gebruikt. Schrijver en journalist Oscar Garschagen schreef over auteur Jan van Damme: 'Na een decennialang verblijf buiten Zeeland hebben wij de provincie weer leren kennen door zijn columns en natuurlijk ook zijn series als Buurtschappen en De Boer Op. Voor ons is daardoor de journalist/historicus Jan van Damme de Geert Mak van Zeeland geworden. Bundel die met onderkoelde emotie geschreven series en er ontstaan net zulke prachtige boeken als het herdrukte Hoe God verdween uit Jorwerd.'

Dit boek gaat over het leven van een Zeeuwse familie in de vorige eeuw. Het speelt zich af in en rond Welsinghe, Ritthem en Oost-Souburg op Walcheren. De schrijfster verplaatst zich in haar oma Zoetje en beschrijft op verhalende wijze wat zich in en om oma afspeelt. Deze verhalen worden omlijst door feiten en beschrijvingen van de zoektocht naar het leven van deze familie. Saskia te Paske-Huijsse, Middelburg ‘Zoetje, een Heerlijkheid van Welsinghe’, gebaseerd op historische feiten, is een roman van liefde, trouw en doorzettingsvermogen van een gezin met tien kinderen. Marina E. Plugge, Middelburg

De cruciale rol die een vader speelt… Het kleinschalige boerenleven van toen, dichtbij de aarde, met de seizoenen… De kennismaking met erotiek, liefde en dood… Een boek met een luchtig levensbeschouwelijk accent in de sfeer van een historische streekroman. Wim Jansen vertelt over zijn vader, een heftig levende man die als boer van het leven genoot maar er ook hartstochtelijk aan heeft geleden. De confrontatie met de dood vormt de rode draad in de verhalen. Een thema dat lichtvoetig ter sprake wordt gebracht maar naar het eind toe steeds indringender – tot uiteindelijk verzoening met de dood plaatsvindt. Dit alles tegen de achtergrond van het Zeeuws-Vlaamse boerenleven uit het derde kwart van de vorige eeuw, met alle turbulente maatschappelijke ontwikkelingen van dien. De titel is ontleend aan het bekende gedicht Voor vader van Hans Lodeizen. Wim Jansen, emeritus predikant van Vrijzinnig Delft en de Vrijzinnige Koorkerkgemeenschap in Middelburg, heeft verschillende publicaties op zijn naam staan, o.a. Waar ben je nu? – over de dood van onze dierbaren, Boerenkind – geschiedenis van een paradijs, Vlammend paradijs – bekentenissen, Dominee zoekt God – dagboek van een laatste zondagmorgen, de dichtbundel Zingen aan de Styx en Bron in je brein – bidden tot de God in wie je niet gelooft. In juni 2019 verschenen zijn dierenverhalen O hemel, zei de krokodil – 52 dierenverhalen voor jong en oud om zoiets als God ter sprake te brengen. Zie ook zijn website www.wimjansen.nu

De Engelsman Edward Brown schreef in 1668 over Veere: ‘Deze stad is mede niet onvoorsien van fraije gebouwen. Aan de westzijde vande Markt, die ruim en luchtig is, staat een schoon en heerlijk stadhuis(…)’. En de kroniekschrijver Smallegange schreef in 1696: ‘Aande westzijde, siet men een schoon treffelijk en cierlijk stadhuis (…)’.Brown en Smallegange waren niet de enigen met lovende woordenover het stadhuis. Dit gebouw staat immers in de Top-100 van Nederlandse monumenten. Het wordt beschouwd als een van de mooiste stadhuizen in Nederland en is mede daarom een gewilde trouwlocatie. Het gebouw laat zich lezen als een geschiedenisboek. In meer dan vijf eeuwen is het aan de binnen- en buitenkant verbouwd en aan de smaak van de tijd aangepast. Zo heeft er ook van 2013 tot 2015 een ingrijpende restauratie plaatsgevonden. Ter gelegenheid van de afronding ervan verschijnt dit boekje. Hierin wordt in kort bestek de rijke (bouw-)geschiedenis van dit bijzondere gebouw beschreven. Aan bod komen ook de stadsgeschiedenis en hoe stedelijke functies als bestuur en rechtspraak zich in het gebouw vertaalden. Daarnaast worden enkele topstukken uit het stadhuis belicht. Over de auteurs: Peter Blom is stadsarchivaris, werkzaam bij het Zeeuws Archief te Middelburg en beheerder van de gemeentelijke kunstcollectie. Tiny Polderman studeerde archeologie en publiceert regelmatig over Zeeuwse (cultuur-)historische onderwerpen. Zij zijn getrouwd en hebben drie zonen. Samen schreven ze ook Veere | van vissersbuurt tot vestingstad (Goes, 1996).

In een honderdtal foto’s per boek laat fotograaf Jan Simonse zijn Middelburg van midden jaren zeventig voorbij trekken. Voor de mensen die toen in Middelburg woonden is het een feest van herkenning. Niet alleen straten, pleinen en gebouwen maar ook veel mensen die de stad in die tijd bevolkten komen door de lens van Simonse opnieuw tot leven.Beelden vervagen, bronnen raken zoek of worden door de tijdgeest ingehaald. Deze fotoimpressie van Middelburg is daarom belangrijk. Simonse geeft op een artistieke wijze blijk van de gebeurtenissen in de steden. Hij laat ze in al zijn uithoeken zien en zoomt in op het dagelijks leven.Rob van Hese heeft de inleidende tekst en de korte bijschriften geschreven. Het is een duiding bij de foto’s. Maar het gaat primair om het kijken. Een terugblik op een tijd die nog niet lang achter ons ligt maar toch al weer vervlogen is.

In een honderdtal foto’s per boek laat fotograaf Jan Simonse zijn Vlissingen van midden jaren zeventig voorbij trekken. Voor de mensen die toen in deze stad woonden is het een feest van herkenning. Niet alleen straten, pleinen en gebouwen maar ook veel mensen die de stad in die tijd bevolkten komen door de lens van Simonse opnieuw tot leven.Beelden vervagen, bronnen raken zoek of worden door de tijdgeest ingehaald. Deze fotoimpressies van Vlissingen is daarom belangrijk. Simonse geeft op een artistieke wijze blijk van de gebeurtenissen in de stad. Hij laat haar in al haar uithoeken zien en zoomt in op het dagelijks leven.Ad Tramper en Anton Tanghe hebben de inleiding en korte bijschriften geschreven. Het is een duiding bij de foto’s. Maar het gaat primair om het kijken. Een terugblik op een tijd die nog niet lang achter ons ligt maar toch al weer vervlogen is.

Wat gebeurt er als een kalme plattelandssamenlevingonverwachts geconfronteerd wordt met mobilisatie van een deel van de twintig- tot veertig-jarigen, met oorlog op gehoorsafstand en met een door de regering opgelegdgeheel van regels ten aanzien van consumptie en productie? Dat was wat de bewoners van Schouwen-Duiveland, de Bevelanden en Walcheren meemaakten vanaf 31juli 1914 toen de Nederlandse regering de mobilisatie afkondigde. Over hen gaat Onrust en Welvaart, over gewone mensen in een ongewone tijd. In hoeverre verstoorde de vier jaar durende Eerste Wereldoorlog de verhoudingen in de dorpen waarin zij woonden? Hoe reageerden de arbeiders erop dat de landbouwers tijdens de oorlog zo goed boerden en hoereageerden die landbouwers op de regelgeving? We volgen het van stap tot stap en zien onderhuidse spanningen tot uitbarsting komen: verzoekschriften,ongezouten kritiek op gemeentebesturen, brandstichting. Al deze omstandigheden beïnvloeden vervolgens de uitslag van de raadsverkiezingen van 1919, de eerste nade invoering van het algemeen kiesrecht.Onrust en Welvaart is een standaardwerk over de geschiedenis van de sociale verhoudingen op het Zeeuwse platteland benoorden de Westerschelde – met uitzondering van de regio Tholen – tussen de eeuwwisseling en de jaren twintig van de vorige eeuw.

Zeven Zeeuwse vrouwen vertellen in dit boek het verhaal van hun eigen leven. Gewone vrouwen, die zich op het eerste gezicht in niets onderscheiden van andere vrouwen, maar tegelijkertijd ook bijzondere vrouwen, aan wie het leven niet ongemerkt voorbij is gegaan. De dochter van de kolenboer, die in de oorlog als koerierster in het verzet zat en haar leven lang bleef wachten op haar grote liefde en de domper die ze beleefde toen hij eindelijk kwam.De vrouw die op haar 33ste weduwe werd en daarna in haar eentje zeven kinderen en het kind van haar ongetrouwde dochter grootbracht en ook nog een geheim met zich meedroeg, dat ze in dit boek eindelijk vertelt. De landarbeidster, die als kind om brood moest bedelen en jarenlang het zwaarste werk op het land deed, en die het een straf vond toen de dokter haar op haar 72ste verbood nog te werken.De domineesdochter die op haar vijftiende zwanger werd en jarenlang doorging als de zus van haar eigen zoontje om daarna als een zingende zuster‘de wijk’ in te gaan en die op haar oude dag op trektocht ging naar alle hoeken van de wereld.De vrouw die als meisje met een kruiwagen boodschappen langs de huizen van het dorp moest leuren omdat haar vader stierf en haar moeder het bed niet meer uit kon komen en die het dramatische bombardement van Westkapelle overleefde.De vrouw die meteen na de bevrijding zich meldde bij de marine en als een van de eerste vrouwen naar Nederlands-Indië trok om daar gewonde soldaten te verzorgen en terug in Zeeland haar leven lang als vrijwilligster actief was.De fabrieksarbeidster, die al vroeg opkwam tegen onrecht in de fabriek en in de kerk. Die idealistisch streed voor vrouwenemancipatie en voor vrede en haar leven lang op zoek bleef naar dat waar het echt om gaat in het leven.Zeven Zeeuwse vrouwen die meeslepend vertellen en die samen een geheel eigen beeld schetsen van de Zeeuwse samenleving in de 20ste eeuw.